अभयारण्य में आघात-सिद्धांत
अभयारण्य में आघात-सिद्धांत
यदि तपाईंसँग हालैको छुट्टीको लागि समय थियो भने, फिर्ता स्वागत छ। यदि तपाईंले त्यसो गर्नुभएन भने, यहाँ तपाईंको समुदायको लागि काम र हेरचाहको लागि हार्दिक धन्यवाद छ। स्वास्थ्य सेवाको आवश्यकता कुनै पनि कारणले बन्द हुँदैन। बिरामी, आमाबाबु र हेरचाह गर्नेहरूले आफ्नो आवश्यकताको समयमा तपाईंको उपलब्धताको कदर गर्छन् यद्यपि यो कुनै निश्चित क्षणमा स्पष्ट नहुन सक्छ।
यस हप्ताको होल-पर्सन वेलनेस पोस्ट ट्रामा थ्योरीको बारेमा हो किनकि यो सेन्क्चुअरी मोडेलमा प्रयोग गरिन्छ। यसलाई मेट्न र तपाईंको दिनको बारेमा जान स्वतन्त्र महसुस गर्नुहोस्, तर यदि तपाईं थप जान्न चाहनुहुन्छ भने, पढ्न जारी राख्नुहोस्।
संगठनात्मक कल्याणको अभयारण्य मोडेलमा प्रमाणीकरणको लागि मानकहरू छन् जुन चार स्तम्भहरूको वरिपरि बनाइएको छ, जसमध्ये पहिलो आघात सिद्धान्त हो। मापदण्ड अनुसार:
"ट्रमा थ्योरी आघात सूचित वातावरण सिर्जना गर्ने आधार हो। सरल शब्दमा भन्नुपर्दा, आघात, प्रतिकूलता र पुरानो तनाव मानव अनुभवको लागि सार्वभौमिक छ र अनुमानित तरिकामा व्यक्ति र संगठनहरूलाई प्रभावित गर्दछ। आघातले कार्य र स्वास्थ्यमा प्रभाव पार्ने तरिकाहरूको समझ र यी प्रभावहरू कम गर्न अभयारण्य मोडेलको प्रयोग अभयारण्य मोडेलको मूलमा छ। एक अभयारण्य एजेन्सीले आघात सिद्धान्तलाई बुझ्दछ र व्यवहार र घटनाहरूको बारेमा जडान गर्न, समस्या समाधान गर्न र अन्ततः उच्च-कार्यशील, दयालु, स्वस्थ समुदाय सिर्जना गर्न अभयारण्यको लेन्स प्रयोग गर्दछ।
त्यहाँ अनप्याक गर्न धेरै छ। अहिलेका लागि, "आघात, प्रतिकूलता र पुरानो तनाव मानव अनुभवको लागि सार्वभौमिक छ र अनुमानित तरिकामा व्यक्ति र संस्थाहरूलाई असर गर्दछ" मा ध्यान केन्द्रित गरौं।
यो कुरा फेरि पढ्नुहोस्: "आघात, विपत्ति र दीर्घकालीन तनाव मानव अनुभवको लागि सार्वभौमिक छ।"
त्यसोभए जब कसैले तपाईंलाई आघात, प्रतिकूलता र / वा पुरानो तनाव अनुभव गरेको छ कि भनेर सोध्छ, तपाईंको जवाफ के हो? यो सही छ, सबै जना, हामी सामान्यीकरण गर्दैछौं!
तपाईं सोच्दै हुनुहुन्छ होला "अब चलो, नाटकीय नबनौं," तर यसलाई रोक्नुहोस्। यदि तपाईं कोभिड-१९ को समयमा बाँच्नुभयो भने, यदि तपाईं महामारीको समयमा स्वास्थ्य सेवामा हुनुहुन्थ्यो भने, तपाईंले यी कुराहरू अनुभव गर्नुभयो।
यद्यपि यो महामारीबाट सुरु र अन्त्य हुँदैन। यदि तपाईं उत्पीडित समूहवा उत्पीडन गर्ने समूहको सदस्य हुनुहुन्छ भने तपाईंले यी कुराहरू अनुभव गर्नुहुन्छ (किनकि उत्पीडन सबैका लागि खराब हो)। यदि तपाईंले कहिल्यै अर्को देशमा सर्ने प्रयास गर्नुभएको छ भने, पारिवारिक मुद्दाहरूको सामना गर्नुभयो, स्वास्थ्य हेरचाह क्षेत्रमा एक विद्यार्थी हुनुभयो, तपाईंको सम्पूर्ण जीवन योजना एक परीक्षणमा सवार थियो, धेरै समयसीमाअन्तर्गत लगातार काम गरेको थियो, एक नायकको रूपमा राखिएको थियो जब वास्तवमा सबैले के भनिरहेका थिए भने तपाईं काम गर्न रोक्न हिम्मत गर्नुहुन्न ... तपाईं देख्नुहुन्छ कि यो कहाँ जाँदैछ।
प्रतिकूलता र दीर्घकालीन तनाव स्वास्थ्य सेवामा जताततै छ। तिनीहरू राडार अन्तर्गत हुन सक्छन् र नियमित कार्यप्रवाहमा परिवर्तनको रूपमा सानो देखिन्छ। यो स्नायु प्रणालीको लागि तनावपूर्ण छ किनकि स्वचालित भएको कुनै चीजलाई अब सक्रिय ध्यान चाहिन्छ जुन प्रक्रियाको लागि अतिरिक्त ऊर्जा आवश्यक पर्दछ, यही कारण हो कि हामी तनाव महसुस गर्दा सहकर्मीहरूमा स्न्याप गर्दछौं - हामीसँग शाब्दिक रूपमा अधिक इरादाको साथ प्रतिक्रिया गर्ने ऊर्जा छैन।
यसो भनिरहँदा, हरेक तनावपूर्ण कुराले आघात पुऱ्याउँदैन। एसएएमएचएसए के अनुसार "घटना वा परिस्थितिको रूपमा व्यक्तिगत आघात" को परिणाम:
- "शारीरिक हानि
- भावनात्मक हानि
- र / वा जीवन-खतरा हानि
घटना वा परिस्थितिले व्यक्तिमा स्थायी प्रतिकूल प्रभाव पार्छ:
- मानसिक स्वास्थ्य
- शारीरिक स्वास्थ्य
- भावनात्मक स्वास्थ्य
- सामाजिक कल्याण[सम्पादन गर्ने]
- र / वा आध्यात्मिक कल्याण।
यहाँ कुञ्जी "स्थायी प्रतिकूल प्रभावहरू" हो र यो बुझ्नु कि एक व्यक्तिमा आघात प्रतिक्रियाको कारण हुन सक्छ जुन अरू कसैमा एक को कारण नहुन सक्छ। के फरक पार्छ धेरै राम्रो तरिकाले बुझिएको छैन, तर बाल्यकालको अनुभव, न्यूरोलोजिकल मेकअप, पृष्ठभूमि विश्वास, पारिवारिक परम्परा, र यति मा सहित धेरै कारकहरूमा जरा छ जस्तो देखिन्छ।
यो हो जहाँ ट्रिगरहरू चित्रमा प्रविष्ट हुन्छन्। प्रसिद्ध मनोचिकित्सक बेसेल भ्यान डेर कोल्क, एमडीले आफ्नो पुस्तक "द बडी किप्स द स्कोर" मा र उनले गर्ने हरेक साक्षात्कारको बारेमा, हामीलाई सम्झाउँदछ कि आघात सम्पूर्ण मानिसमा भण्डारण गरिएको छ। एक इन्द्रिय मेमोरीले सम्पूर्ण शरीरको प्रतिक्रियालाई एक तरिकामा ट्रिगर गर्न सक्छ जुन सोच्ने दिमागको लागि अस्पष्ट छ, र यसको बारेमा कुरा गर्दा हाम्रो दिमागको भागको रूपमा काम नगर्न सक्छ जुन चीजहरूमा शब्दहरू राख्छ के भइरहेको छ भन्ने बारेमा बिल्कुल अँध्यारोमा हुन सक्छ।
हामी के गर्न सक्छौं? पहिलो र सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा, हामी प्रतिक्रियाको एक निश्चित क्षणमा मानव अवस्थाको सार्वभौमिकतालाई पहिचान गर्न काम गर्न सक्छौं, चाहे त्यो आफैमा होस् वा अर्कोमा। त्यसोभए हामी "तपाईंलाई के भएको छ" तर "तपाईंलाई के भएको छ" भनेर सम्झेर लज्जित र प्याथोलोजिजबाट बच्न सक्छौं । यसरी, हामी आफैलाई र अरूलाई निको पार्ने निरन्तर कामको लागि आफैलाई राम्रो तरिकाले सेट अप गर्दछौं।
द्रुत टिप
"ग्लुकोज, चिनीको एक रूप, शरीरको हरेक कोषको लागि ऊर्जाको प्राथमिक स्रोत हो। मस्तिष्क स्नायु कोष वा न्युरोन्सले भरिपूर्ण हुने भएकोले यो शरीरको सम्पूर्ण चिनी ऊर्जाको आधा भाग प्रयोग गरेर सबैभन्दा बढी ऊर्जाको माग गर्ने अंग हो। त्यसैले यदि तपाईं तनावको समयमा स्न्याक्सी पाउनुहुन्छ भने, राम्रो खबर - तपाईं कमजोर इच्छाशक्ति हुनुहुन्न, तपाईं एक कार्यशील मस्तिष्कको साथ मानव हुनुहुन्छ! गाह्रो बिट यो हो कि हामी सबै प्रकारका चीजहरूबाट ग्लुकोज प्राप्त गर्दछौं, र हाम्रो प्रणालीहरू "ठीक छ, यो पर्याप्त छ" भन्नमा धेरै राम्रो छैन। हामीलाई चाहिनेभन्दा बढी नखाने मनसाय राख्दा आफैमा ऊर्जा चाहिन्छ! यदि यो तपाईंको लागि एक मुद्दा हो भने, यो धेरै, धेरै, धेरै व्यक्तिहरूको लागि हो, मनोचिकित्सक डेभिड बर्न्स, एमडी, तपाईंसँग प्रयास गर्न को लागी केहि छ। बर्न्सले आफ्नो पुस्तक "फीलिंग गुड: द न्यू मुड थेरापी" मा भनेका छन् कि स्न्याक र सेल्फ-शेमिंग र यी सबै कुराहरूको लागि आफैसँग रिसाउनुको सट्टा, आफैलाई थाहा दिनुहोस् कि यदि तपाईं चाहानुहुन्छ भने, तपाईं यो हुन सक्नुहुन्छ। जति धेरै हामी लाज वा सांस्कृतिक कथा वा जे सुकै भावनाबाट आफूलाई कुराहरू इन्कार गर्छौं, त्यति नै हामी वास्तवमा इच्छाको तनावको माध्यमबाट यसको लागि इच्छा सिर्जना गर्दछौं। बरु, आफैलाई थाह दिनुहोस् कि तपाईं यो हुन सक्नुहुन्छ; तपाईं एक वयस्क हुनुहुन्छ र तपाईं वास्तवमा यो चाहनुहुन्छ भने तपाईं डांग स्न्याक गर्न सक्नुहुन्छ. प्रश्न यो हो कि के म वास्तवमा स्न्याक्स चाहन्छु, वा म वास्तवमा केहि मिनेटको लागि कम तनाव महसुस गर्न चाहन्छु, वा कम थकित महसुस गर्न, वा केहि अन्य। लाज र तनाव हटाउनुहोस् र त्यसपछि हामी वास्तवमा के चाहन्छौं हेर्नुहोस्। जबसम्म हामीले खाना छोडेका छैनौं, सम्भावनाहरू धेरै राम्रो छन् कि स्न्याकिंग वास्तवमा स्न्याक्सको बारेमा मात्र होइन।
धन्यवाद
मेघन पी रुडी, पीएच.डी.
वरिष्ठ उपाध्यक्ष डा.
शैक्षिक मामिला, उद्यम मूल्यांकन र उन्नति,
र मुख्य अनुसन्धान र विकास अधिकारी
राइट सेन्टर फर ग्रेजुएट मेडिकल एजुकेसन
