समाचार

राइट सेन्टरको स्वास्थ्य मानविकीका नयाँ निर्देशकलाई भेट्नुहोस्

असोज ६, २०७१

स्क्रानथन कलाकार एलिसन लारुसाले निको पार्न र चिकित्सकबर्नआउट रोक्न उद्देश्यपूर्ण परियोजनाहरू प्रस्तुत गर्नेछन्

आफ्नो देब्रे कुमको अलिकति भाग बेर्दै एलिसन लारुसाले टाटु बनाउने टाइपराइटरबारे बताउँछिन् जसले तिनको एउटा प्रेरणालाई श्रद्धा गर्छ।

तिनी बिस्तारै हाँस्दै भन्छिन्, "यो मेरो सिल्भिया प्लाथ पाखुरा हो।" "प्लेट मलाई मनपर्ने लेखकहरूमध्ये एक हुन्। उनी मानसिक रोगसित सङ्घर्ष गर्दै थिइन् र उनी यसबारे एकदमै मुखर थिइन्, त्यसैले म उनको कवितासँग धेरै कुरा गर्न सक्छु।"

शरीरको कलाको अतिरिक्त, यो छवि र अन्यले एलिसनको पाखुरा र घाँटीमा मसी दिएका अन्य व्यक्तिहरूले लिङ्कडइन प्रोफाइलभन्दा उनको मानसिक झुकाव र जीवन उद्देश्यबारे धेरै कुरा प्रकट गर्छन्।

स्क्रान्थन रैथाने सबैभन्दा प्रमुख सृजनात्मक आत्मा हो। उनी एक कलाकार/गायिका हुन् जसले व्यक्तिगत अभिव्यक्तिको निवारण क्षमतालाई आफैंले जान्दछिन्। चाहे पेन्ट, माटो, कपडा, संगीत, लिखित शब्द वा अन्य आउटलेटमार्फत। तिनी मानसिक स्वास्थ्य समस्याहरूसित जुझ्ने र अरूलाई मदत गर्न सकियोस् भनेर तिनीहरूबारे खुल्लमखुल्ला कुरा गर्ने आँट गर्ने व्यक्ति पनि हुन्। अनि अहिले, २०२१ को मध्यसम्म, एलीसन द राइट सेन्टर फर कम्युनिटी हेल्थको हालै भाडामा लिएका स्वास्थ्य मानविकी निर्देशक हुन्।

भर्खरै सिर्जना गरिएको भूमिकामा, ३४, एलिसनले द राइट सेन्टरका कर्मचारी, यसका बिरामी र व्यापक समुदायका सदस्यहरूमाझ उनीहरूलाई सृजनात्मक क्रियाकलापमा संलग्न गराएर सुस्वास्थ्यको प्रवर्धन गर्नेछन्।

उनी भन्छिन्, "मलाई थाह भएको अरू कुनै पनि स्वास्थ्य केन्द्रको यस्तो अवस्था छैन। "चिकित्सा केन्द्रमा सिर्जनशील कला हुनु एकदमै प्रगतिशील र अचम्मको कुरा हो।"

सामुदायिक स्वास्थ्य तथा स्नातक चिकित्सा शिक्षाका लागि राइट सेन्टर्सकी अध्यक्ष तथा सीईओ डा. लिन्डा थोमस-हेमकले एलिजनलाई "हाम्रो टोलीको एक बहुमूल्य सदस्य" भनेकी छिन्।

डा थोमसले भने, "उसले व्यक्तिविशेष र संगठनात्मक स्तरमा पोजिटिभिटी र लचकताको पोषण गर्नेछ, जुन विशेष गरी हामी सामूहिक रूपमा महामारीको अनुभवबाट बाहिर निस्कँदा प्रासंगिक हुन्छ। 

एलिसनको कला सत्रले केही बब रस-शैली निर्देशनलाई मिश्रण गर्नेछ – उदाहरणका लागि, भित्तेचित्रहरू रङ लगाउने वा मिश्रित-मिडिया कोलाज बनाउने – आराम, थेरापी जस्तो वातावरणसँग। तिनले अक्सर चिकित्सक तथा अन्य स्वास्थ्यकर्मीहरूसित सम्पर्क राख्ने आशा गर्छिन् र अल्ट्रामारिन नीलो वा म्याजेन्टामा सीसाकलम-थिन पेन्टब्रश डब गर्ने कि नगर्ने भन्ने निर्णय गर्दा तिनीहरूको दिमागको वैज्ञानिक क्षेत्रलाई सन्तुलनमा राख्न सक्ने क्षमता प्रयोग गर्छिन्।

लाभ उठाउने आशा गरिएकाहरूमध्ये: राइट सेन्टरका चिकित्सक प्रशिक्षार्थीहरू।

सन् २०१० को म्यारीवुड विश्वविद्यालयका स्नातक, अलिसन लामो समयदेखि यस क्षेत्रको कला दृश्यमा सक्रिय रहेका छन्।

उनले पहिले लोक-इन्डी-वैकल्पिक ब्यान्ड डगहाउस चार्लीसँग अभिनय गरेकी थिइन् जसमा उनले स्वरहरू योगदान दिइन्। उनी फर्स्ट फ्राइडे स्क्रान्थनसँग धेरै वर्षदेखि जुधाइ रहेकी छिन्, यसलाई छेउको गतिविधिबाट शहरको मुटुमा लोकप्रिय मासिक रेखाचित्रमा बढेको हेरिरहेकी छिन्। उनले स्क्रान्थनको म्याक्डेड पार्कमा बालबालिकाका लागि कला क्रियाकलापहरूको समेत नेतृत्व गरेकी छिन्।

द राइट सेन्टरको स्क्र्यान्टन प्राक्टिसमा उनको एक सत्रको दौडान, जुन शिक्षार्थीहरूको अधिक परिपक्व समूहतर्फ उन्मुख थियो, एलिसनले मास्क-पेन्टिङ अभ्यासको माध्यमबाट लगभग 14 मेडिकल बासिन्दाहरूलाई मार्गदर्शन गरे। यस गतिविधिको उद्देश्य उनीहरूलाई व्यावसायिक पहिचान गठनको अवधारणा अन्वेषण गर्न मद्दत गर्नु थियो। प्रत्येक सहभागीले कागजको माक जस्तो मास्क प्राप्त गरे र उनीहरूलाई बाहिरचित्रण गर्न भनिएको थियो कि उनीहरूले सामान्यतया आफूलाई कसरी संसारमा प्रस्तुत गर्छन्। मास्कको भित्री भागमा, उनीहरूलाई आफ्ना पक्षहरू चित्रित गर्न प्रोत्साहित गरिएको थियो जुन उनीहरू अरूसँग साझेदारी गर्न कम प्रवण छन् तर इच्छा देख्न सकिन्छ।

एलिजनका उद्देश्यपूर्ण परियोजनाहरूले धेरै तरिकामा राइट सेन्टरको उदीयमान जीवनशैली चिकित्सा कार्यक्रमको पूरकता दिन्छ। (तिनले समाजमा पिलातसको शिक्षकको रूपमा काम गर्ने कक्षाहरू पनि त्यसरी नै गर्छिन्।)

रोकथामकेन्द्रित कार्यक्रम, लाइफस्टाइल मेडिसिनले मानिसहरूलाई आफूले खाने खानेकुरा र तनावलाई कसरी नियन्त्रणमा राख्ने जस्ता तत्त्वहरूलाई नियन्त्रणमा राखेर आफ्नो स्वास्थ्य सेवामा सक्रिय दृष्टिकोण राख्न प्रेरित गर्छ। तिनले देखेझैं सुस्वास्थ्य र आनन्द प्राप्त गर्ने यस समग्र तरिकाको मुख्य भाग कला हुन सक्छ।

"जब हामी कला सिर्जना गर्दैछौं, हामी यस प्रक्रियाबाट ध्यान दिन सक्षम हुन्छौं," एमिसन भन्छन्। "जब हामी अझ बढी ध्यान दिन्छौं, अझ बढी उपस्थित हुन्छौं, तब हामीलाई त्यति चिन्ता लाग्दैन। फलस्वरूप, तनावले निम्त्याउने नकारात्मक मानसिक तथा शारीरिक परिणामहरूप्रति हामी त्यति नै प्रलोभित हुँदैनौं।"

उत्तरपूर्वी पेन्सिलभेनियामा राइट सेन्टरको प्राथमिक हेरचाह अभ्यासहरूमा कला गतिविधिहरू प्रदान गरिनेछ, साथै अन्य साइटहरू, र सबै प्रकारका दर्शकहरूमा पुग्नेछन्: बेघर व्यक्तिहरू, स्कूल-उमेरका विद्यार्थीहरू, दिग्गजहरू, र वरिष्ठहरू, जसमध्ये केही सामाजिक रूपमा अलग हुन सक्छन् र डिप्रेसनको लागि अतिसंवेदनशील हुन सक्छन्।

एलीसनले लागूपदार्थ र रक्सी र मानसिक स्वास्थ्य समस्याहरूसँग जुधिरहेका मानिसहरूलाई सहयोग गर्न एक विशेष कल छ। उनको जीवनमा, उनलाई चिन्ता, अवसाद, र पोस्ट-ट्रमाटिक स्ट्रेस डिसअर्डर, वा पीटीएसडीको निदान गरिएको छ।

झन्डै छ वर्षअघि प्रमाणित सहकर्मी विशेषज्ञको रूपमा प्रशिक्षित उनी हाल लागूपदार्थको दुर्व्यसन र/वा मानसिक स्वास्थ्य समस्याहरूको पासोमा परेका मानिसहरूसँग निको हुने व्यक्तिको व्यक्तिगत कथा बाँड्ने शक्तिको पूर्ण मूल्यांकन गर्छिन्। उनी भन्छिन्, "अरू मानिसहरूको कथा सुन्दा मलाई मदत पुगेको छ। "उहाँहरू यति खुला र असुरक्षित नहुनुभएको भए म यति बेला कहाँ हुने थिएँ, मलाई थाह छैन।"

यसलाई अगाडि बढाउन, एलिसनले आफ्नो आफ्नै "मुखौटा" को दुवै पक्षलाई निरन्तर प्रदर्शनमा राखेको देखिन्छ, अनौपचारिक कुराकानी र अधिक योजनाबद्ध फोरमहरू मार्फत आफ्नो विगतको आन्तरिक संघर्षलाई सम्बन्धित गर्दछ, कहिलेकाँही पोडकास्ट सहित। किशोरावस्थामा उनले कहिल्यै सोचेकी थिइनन् कि उनी एक दिन अवैध लागूपदार्थको सुई लगाउनेछिन् वा जेलमा समय बिताउनेछिन्। तर, यस जीवित व्यक्तिको यात्राको दौडान, उनले आघात, खेलकुदको चोट, कहिलेकाहीं अत्यधिक भावनात्मक पीडा, र एक लतको सामना गरेकी छिन् जुन चोटलाई सुन्न प्रयासबाट ठूलो हिस्सामा उत्पन्न भएको थियो।

तिनले एक चोटि यस्तो लेखिन्: "मैले आफ्नो ज्यानै गुमाइसकेकी थिएँ।" "मैले थुप्रै गल्ती गरें। ... मैले माया गर्ने र मेरो बाटोमा भएका सबैलाई चोट पुऱ् याउने व्यक् तिहरूसित सधैं झूट बोलेँ । मेरो नैतिक कम्पास अस्तित्वविहीन थियो।"

एलिसनले उनलाई बचाउनको लागि आफ्नो परिवारको संलग्नतालाई धेरै हदसम्म श्रेय दिन्छ; तिनीहरूले उनलाई उपचार केन्द्रको ढोकामा छोडे जहाँ उनले सही समयमा सही सहयोग पाइन्। आर्ट थेरापी व्यक्तिगत सान्त्वना र प्रेरणाको स्रोत मात्र होइन, क्यारियर मार्ग पनि बन्यो। त्यसपछिका वर्षहरूमा, डनमोर हाई स्कूलका पूर्व विद्यार्थीले कार्बोन्डेल र वेमार्टमा रिकभरी सेन्टरहरूमा काम गरे, ग्राहकहरूलाई कलात्मक उपकरणहरू र सुरक्षित, सहायक वातावरण प्रदान गरे जुन शान्त गर्न, पुनर्स्थापना गर्न र सम्भवतः आफैलाई पुन: आकार दिन आवश्यक छ।

उनी भन्छिन्, "कलाद्वारा धेरै निको हुन्छ। "कहिलेकाहीं मानिसहरू परम्परागत टक थेरापीको दौडान आफूले महसुस गरिरहेका कुराहरूबारे कुरा गर्न चाहँदैनन्। त्यसैले, रङ लगाउने वा लेख्ने मौका पायौं भने मानिसहरूलाई आफूले गरिरहेका कुराहरू प्रशोधन गर्न सजिलो हुन्छ।"

उदाहरणका लागि, कोभिड–१९ महामारीको चरम ोत्कर्षमा पुगेका बेला कला सामग्रीको चापलाई विचार गर्नुहोस्। हामीमध्ये धेरै जना आर्ट स्टोरको गल्लीहरूमा जान बाध्य भयौं किनभने हामीसँग कोर्न, रङ लगाउन र अन्यथा हाम्रो आफ्नै मिश्रित भावनाहरू - र डरहरू - बोल्न आवश्यक नपर्ने तरिकामा जारी गर्ने इच्छा थियो।

उनी भन्छिन्, "सृजनात्मक कलाले हामी प्रत्येकलाई उक्त अभिव्यक्तिमा डुबुल्की मार्न र हामी को हौं भन्ने कुरा पत्ता लगाउन मदत गर्छ।"

एलिजनको सहयोगमा, द राइट सेन्टरका धेरै कर्मचारी र बिरामीहरूलाई ती आत्म-आविष्कारहरू गर्ने अवसरहरू दिइनेछ, भित्री रूपमा महत्वपूर्ण र बाहिरी रूपमा सुन्दर कलाकृतिहरूमा आफ्ना बिटहरू बाँड्नेछन्।